Vol verbazing hoorde ik vanochtend op het nieuws dat kinderen tegenwoordig niet meer kunnen vallen en dat men hiervoor speciale val lessen aan kinderen wil gaan geven. Heel even dacht ik ik hoor het niet goed of ik begrijp het niet en dus ging ik er in de herhaling van het journaal nog maar eens goed voor zitten. Ik bleek het toch echt goed gehoord te hebben er mankeert gelukkig dus niks aan mijn oren en ook niet aan mijn verstand. Het eerste wat er in mij opkomt is vervolgens "Zo en weer een partij die er aan gaat verdienen ...laat de valcursus maar beginnen". Ondertussen hoor ik in mijn hoofd al ergens flink de kassa's rinkelen. Is het niet ivm de subsidie van het een of ander voor deze idioterie dan is het wel omdat iemand een commerciële kans ruikt.
Verzuchtend haal ik maar mijn schouders op. Ondertussen stroomt twitter vol met berichten over onze jeugd die niet meer kan vallen en ik merk dat meerdere mensen mijn gedachten delen. Wat ik echter wel opvallend vind is dat schijnbaar niemand zich af lijkt te vragen hoe het zover heeft kunnen komen dat onze kinderen schijnbaar het vallen verleerd zijn. Het spreekwoord je leert met vallen en opstaan is er toch niet voor niets? Of ben ik nou gek?
Zouden onze kinderen het vallen niet gewoon verleerd zijn omdat alles zo beschermend en gestructureerd is tegenwoordig dat we er als de kippen bij zijn als een kind maar dreigt te vallen? Want tja wat zou het toch een schande zijn als je kind een keer een flinke schaafwond heeft of een stoere blauwe knie van het vallen. Immers het draait de dag van vandaag er vooral om wat een ander wel niet zal denken. Overal liggen notitiebladen klaar om maar te schrijven over een kind, op de peuterspeelzaal, de kinderdagverblijven de scholen. En dan zwijg ik nog maar over de afvinklijstjes van wat een kind op een bepaalde leeftijd maar allemaal niet zou moeten beheersen zowel lichamelijk als mentaal. Wat er echter op geen enkel afvinklijstje staat is "het kind kan vallen en weer opstaan".
Als ik zo naar buiten kijk wordt het buiten spelen steeds minder, niks geen voetballende jongens op straat of touwtje springende meiden in bomen klimmende kinderen. Hop de sportclub op en weer die superbescherming waarbij veelvuldig te horen is dat een kind vooral moet uitkijken dat hij of zij niet valt. Stiekem slaak ik dan een zucht van verlichting en ben ik heel blij dat mijn kinderen wel gewoon met flinke regelmaat spelen op straat met de daarbij behorende kleine ongelukjes. Ik onderdruk een glimlach bij de idioterie van de val cursus voor kinderen wetende dat die van mij het niet nodig zullen hebben. Gewoon om de simpele redenen dat ik ze heb laten ontdekken waardoor ze zelf leerden....en dat alles gewoon door zo nu en dan te vallen en weer op te staan.
Dikke Kus
Essie
dinsdag 31 mei 2016
donderdag 17 maart 2016
Ik zwijg niet meer
***Waarschuwing vooraf dit blog kan als schokkend worden ervaren***
Voor de zoveelste keer weer eens wakker zo midden in de nacht maar dit keer niet uit angst maar vanuit een gevoel van boosheid die ik van mezelf niet ken. Boosheid naar jou (jij weet zelf wel wie je bent) om wat je je gezin allemaal hebt aangedaan.
Het minste zijn eigenlijk nog wel de leugens rondom bijv sollicitaties die je nooit deed, het stiekeme alcoholgebruik, de leugens die je anderen over mij probeert wijs te maken waarbij je me weg zet als een heks. De scheldpartijen waarbij je me uitmaakte voor kutwijf, hoer en wat al niet meer maken me al iets taaier. Of wat te denken van het feit dat je je eigen tante hebt bestolen en vervolgens deed alsof je kanker had om je vervolgens proberen te verschuilen achter een psychiatrische aandoening die niet eens waar was.
Nog een graadje erger boos wordt ik door de flashbacks van de keren dat je je handen niet thuis kon houden. Zoals de keer dat je het nodig vond me in de keuken neer te slaan en me vervolgens aan mijn haren over de grond te sleuren en me zo naar buiten te trekken. Op het moment dat ik bij machte was om het op het gillen te zetten je me snel weer aan diezelfde haren naar binnen te trekken. Dit werd weer gevolgd door genadeloze trappen op mijn borst en snel wist ik me op te rollen en mijn gezicht te beschermen zodat je me daar niet raken kon. Wat je vervolgens wel raakte waren mijn rug, mijn schouder en mijn rechterbovenarm. Het onbedaarlijke lachen wat je deed toen je zo bezig was klinkt nog na in mijn hoofd. Helaas is dit niet het enige ook je handen voel ik nog regelmatig om mijn keel waarbij ik het gonzen in mijn hoofd begon te voelen en merkte dat ik bijna van mijn stokje zou gaan maar net op tijd liet je los. De keren dat je me tegen een muur aan pinde omdat je weer eens boos was of de gang door duwde tegen de trap omhoog. En weet je het gekke is voor velen misschien dat dat me nog niet eens het booste maakt.
Hetgeen me echt laat koken nu is de manier waarop jij je kinderen hebt behandelt. Je dochter waartegen je hebt gezegd dat ze een bitch, hoer en een kutwijf was. Ja je hebt haar zelfs gezegd dat ze een kleine huistrol was die maar moest opdonderen omdat ze geen geld bijdroeg aan onze financiële lasten. Mijn arme meisje van 15 moest dit soort dingen van haar vader horen een vader die haar eigenlijk op handen zou horen te dragen ipv dit te doen. Of wat te denken van hoe je met gebalde opgestoken vuisten voor de neus van je oudste zoon ging staan. Gelukkig kon ik er tussen springen om erger te voorkomen en als je uit had gehaald had je in ieder geval mij geraakt ipv hem. En dan de jongste spruit die je dacht te kunnen overbluffen door je steeds opgeblazen voor hem te stellen. Maar het ergste van wat jij de kinderen aan hebt gedaan is toch wel tegen ze brullen dat ze jou kinderen niet zijn.
Heel lang heb ik alles wat jij aangericht heb binnen dit gezin mezelf kwalijk genomen. Ontelbare keren heb ik gedacht dat ik iets fout had gedaan waardoor je je zo gedroeg. Ik zou wel iets verkeerd gezegd of gedaan hebben waardoor je zo over de flos ging iedere keer. Want daar was je goed in om de schuld van jou daden bij een ander in de schoenen te schuiven. Kwam het volgens jou niet door wat er gezegd werd dan was het wel de toon waarop het gezegd werd, of de manier waarop iemand naar je keek, altijd was er wel iets.
Gelukkig kwam er een punt dat ik ineens heel sterk tegen je op kon staan en durfde te zeggen: "DIT NIET MEER" ..."Ik laat me door jou niet meer manipuleren en intimideren". Ik hield vol en zette door en toen je merkte dat je geen macht meer over ons had vertrok je met de noorderzon. Toen iedereen nog sliep was je stiekem als een dief in de nacht je tas gaan pakken. We werden er wakker van en weet je we vonden het prima dat je ging. Je probeerde me nog te zeggen dat het niet je bedoeling was om zo te gaan echter jij en ik weten allebei dat de manier waarop dit ging helemaal door jou uitgestippeld en gepland is geweest. Je kan dit nog zo hard proberen te ontkennen maar het heeft gewoon geen zin. Heel je gedrag en alle acties die je ook daarna nam spraken boekdelen over hoe zeer jij dit alles WEL gepland had. Want zo goed als je mij en de kinderen jarenlang wist te manipuleren doe je dat ook met anderen.
Je weet wat ze zeggen van Karma he? Nou da's een hele grote bitch en die bijt jou op een dag nog in je kont en goed hard ook. Want er komt een dag, je bent dan waarschijnlijk oud en grijs, dat jij er alleen voor staat. Ook de mensen die nu nog in jou leugens en manipulatie geloven komen er eens achter hoe jij je gezin behandelt hebt en dat de door jou gevijnsde tranen over het gemis van je kinderen net zo nep zijn als heel de show die je voor hen hebt opgevoerd. Dat jou woorden van houden van richting anderen een lege huls zijn zullen ook zij stuk voor stuk gaan merken net zo goed als ze allemaal in de gaten zullen krijgen dat ze niks meer of minder voor je zijn geweest dan een gebruiksvoorwerp voor jou voldoening.
Ooo en mocht dit stuk je ooit onder ogen komen, jij weet net zo goed als ik dat van wat ik hier geschreven heb geen woord gelogen is...en besef dan dit voordat je gaat steigeren en het af gaat doen als leugens...behalve dat ik ooit aangifte tegen je heb gedaan ligt er ook een medisch onderzoek die de mishandeling door jou aantoont, er zijn getuigen geweest van hoe jij ons behandelde die net als ik besloten hebben om niet meer te zwijgen van hoe jij allemaal bezig bent geweest. Sterker nog het is aantoonbaar hoe je zelfs nu nog de boel beliegt en bedriegt. En mocht je denken die Essie die koesterd wrok...nee hoor totaal niet want ik wens jou het allerbeste toe voor in de toekomst want ik weet op een dag dan klopt Karma bij jou aan je deur.
Dikke kus
Essie
Voor de zoveelste keer weer eens wakker zo midden in de nacht maar dit keer niet uit angst maar vanuit een gevoel van boosheid die ik van mezelf niet ken. Boosheid naar jou (jij weet zelf wel wie je bent) om wat je je gezin allemaal hebt aangedaan.
Het minste zijn eigenlijk nog wel de leugens rondom bijv sollicitaties die je nooit deed, het stiekeme alcoholgebruik, de leugens die je anderen over mij probeert wijs te maken waarbij je me weg zet als een heks. De scheldpartijen waarbij je me uitmaakte voor kutwijf, hoer en wat al niet meer maken me al iets taaier. Of wat te denken van het feit dat je je eigen tante hebt bestolen en vervolgens deed alsof je kanker had om je vervolgens proberen te verschuilen achter een psychiatrische aandoening die niet eens waar was.
Nog een graadje erger boos wordt ik door de flashbacks van de keren dat je je handen niet thuis kon houden. Zoals de keer dat je het nodig vond me in de keuken neer te slaan en me vervolgens aan mijn haren over de grond te sleuren en me zo naar buiten te trekken. Op het moment dat ik bij machte was om het op het gillen te zetten je me snel weer aan diezelfde haren naar binnen te trekken. Dit werd weer gevolgd door genadeloze trappen op mijn borst en snel wist ik me op te rollen en mijn gezicht te beschermen zodat je me daar niet raken kon. Wat je vervolgens wel raakte waren mijn rug, mijn schouder en mijn rechterbovenarm. Het onbedaarlijke lachen wat je deed toen je zo bezig was klinkt nog na in mijn hoofd. Helaas is dit niet het enige ook je handen voel ik nog regelmatig om mijn keel waarbij ik het gonzen in mijn hoofd begon te voelen en merkte dat ik bijna van mijn stokje zou gaan maar net op tijd liet je los. De keren dat je me tegen een muur aan pinde omdat je weer eens boos was of de gang door duwde tegen de trap omhoog. En weet je het gekke is voor velen misschien dat dat me nog niet eens het booste maakt.
Hetgeen me echt laat koken nu is de manier waarop jij je kinderen hebt behandelt. Je dochter waartegen je hebt gezegd dat ze een bitch, hoer en een kutwijf was. Ja je hebt haar zelfs gezegd dat ze een kleine huistrol was die maar moest opdonderen omdat ze geen geld bijdroeg aan onze financiële lasten. Mijn arme meisje van 15 moest dit soort dingen van haar vader horen een vader die haar eigenlijk op handen zou horen te dragen ipv dit te doen. Of wat te denken van hoe je met gebalde opgestoken vuisten voor de neus van je oudste zoon ging staan. Gelukkig kon ik er tussen springen om erger te voorkomen en als je uit had gehaald had je in ieder geval mij geraakt ipv hem. En dan de jongste spruit die je dacht te kunnen overbluffen door je steeds opgeblazen voor hem te stellen. Maar het ergste van wat jij de kinderen aan hebt gedaan is toch wel tegen ze brullen dat ze jou kinderen niet zijn.
Heel lang heb ik alles wat jij aangericht heb binnen dit gezin mezelf kwalijk genomen. Ontelbare keren heb ik gedacht dat ik iets fout had gedaan waardoor je je zo gedroeg. Ik zou wel iets verkeerd gezegd of gedaan hebben waardoor je zo over de flos ging iedere keer. Want daar was je goed in om de schuld van jou daden bij een ander in de schoenen te schuiven. Kwam het volgens jou niet door wat er gezegd werd dan was het wel de toon waarop het gezegd werd, of de manier waarop iemand naar je keek, altijd was er wel iets.
Gelukkig kwam er een punt dat ik ineens heel sterk tegen je op kon staan en durfde te zeggen: "DIT NIET MEER" ..."Ik laat me door jou niet meer manipuleren en intimideren". Ik hield vol en zette door en toen je merkte dat je geen macht meer over ons had vertrok je met de noorderzon. Toen iedereen nog sliep was je stiekem als een dief in de nacht je tas gaan pakken. We werden er wakker van en weet je we vonden het prima dat je ging. Je probeerde me nog te zeggen dat het niet je bedoeling was om zo te gaan echter jij en ik weten allebei dat de manier waarop dit ging helemaal door jou uitgestippeld en gepland is geweest. Je kan dit nog zo hard proberen te ontkennen maar het heeft gewoon geen zin. Heel je gedrag en alle acties die je ook daarna nam spraken boekdelen over hoe zeer jij dit alles WEL gepland had. Want zo goed als je mij en de kinderen jarenlang wist te manipuleren doe je dat ook met anderen.
Je weet wat ze zeggen van Karma he? Nou da's een hele grote bitch en die bijt jou op een dag nog in je kont en goed hard ook. Want er komt een dag, je bent dan waarschijnlijk oud en grijs, dat jij er alleen voor staat. Ook de mensen die nu nog in jou leugens en manipulatie geloven komen er eens achter hoe jij je gezin behandelt hebt en dat de door jou gevijnsde tranen over het gemis van je kinderen net zo nep zijn als heel de show die je voor hen hebt opgevoerd. Dat jou woorden van houden van richting anderen een lege huls zijn zullen ook zij stuk voor stuk gaan merken net zo goed als ze allemaal in de gaten zullen krijgen dat ze niks meer of minder voor je zijn geweest dan een gebruiksvoorwerp voor jou voldoening.
Ooo en mocht dit stuk je ooit onder ogen komen, jij weet net zo goed als ik dat van wat ik hier geschreven heb geen woord gelogen is...en besef dan dit voordat je gaat steigeren en het af gaat doen als leugens...behalve dat ik ooit aangifte tegen je heb gedaan ligt er ook een medisch onderzoek die de mishandeling door jou aantoont, er zijn getuigen geweest van hoe jij ons behandelde die net als ik besloten hebben om niet meer te zwijgen van hoe jij allemaal bezig bent geweest. Sterker nog het is aantoonbaar hoe je zelfs nu nog de boel beliegt en bedriegt. En mocht je denken die Essie die koesterd wrok...nee hoor totaal niet want ik wens jou het allerbeste toe voor in de toekomst want ik weet op een dag dan klopt Karma bij jou aan je deur.
Dikke kus
Essie
Ik ben ook maar een mens
"Meid wat ben je sterk.""
"Jeetje wat ben jij een stoer wijf."
"Als iemand het kan dan ben jij het wel."
Zomaar drie zinnetjes die ik met regelmaat te horen krijg. Maar weet je ik ben niet stoer, ik voel me onzeker of ik het allemaal wel kan en dat sterk moeten zijn ben ik eigenlijk ook wel meer dan zat.
Niemand kan immers alles alleen. Deze drie zinnetjes geven me alleen nog maar meer het gevoel dat ik mezelf maar sterk moet houden en dat ik vooral geen ruimte mag geven aan mijn eigen ik. Maar weet je verdorie ik ben ook maar een mens...een mens van vlees en bloed...een mens die het ooo zo nodig heeft om eens een keer lekker in te mogen storten om zo ruimte te kunnen maken om te kunnen zijn zoals in die drie zinnetjes.
Maar dat instorten al is het maar voor even zal niet gaan zonder dat er iemand is die me op dat moment even op kan en op wil vangen. Iemand waarbij het gewoon even mag. En dat bedoel ik dan heel letterlijk.Want zonder die iemand kan en mag ik het niet van mezelf ook al is het maar heel even. Dit gewoon om drie simpele redenen en die drie redenen zijn mijn 3 schatten van kinderen.
Ook zij hebben het nodig om te weten dat er iemand is voor mij, iemand waardoor ik en iemand er voor kunnen zorgen dat het ook voor hun ok is dat mama even door haar hoeven gaat. En zolang dat niet gebeurt zal ik moeten zien dat ik overeind blijf. Tot die tijd rest mij maar 1 ding en dat is verder metselen aan mijn muur.
Dikke kus
Essie
"Jeetje wat ben jij een stoer wijf."
"Als iemand het kan dan ben jij het wel."
Zomaar drie zinnetjes die ik met regelmaat te horen krijg. Maar weet je ik ben niet stoer, ik voel me onzeker of ik het allemaal wel kan en dat sterk moeten zijn ben ik eigenlijk ook wel meer dan zat.
Niemand kan immers alles alleen. Deze drie zinnetjes geven me alleen nog maar meer het gevoel dat ik mezelf maar sterk moet houden en dat ik vooral geen ruimte mag geven aan mijn eigen ik. Maar weet je verdorie ik ben ook maar een mens...een mens van vlees en bloed...een mens die het ooo zo nodig heeft om eens een keer lekker in te mogen storten om zo ruimte te kunnen maken om te kunnen zijn zoals in die drie zinnetjes.
Maar dat instorten al is het maar voor even zal niet gaan zonder dat er iemand is die me op dat moment even op kan en op wil vangen. Iemand waarbij het gewoon even mag. En dat bedoel ik dan heel letterlijk.Want zonder die iemand kan en mag ik het niet van mezelf ook al is het maar heel even. Dit gewoon om drie simpele redenen en die drie redenen zijn mijn 3 schatten van kinderen.
Ook zij hebben het nodig om te weten dat er iemand is voor mij, iemand waardoor ik en iemand er voor kunnen zorgen dat het ook voor hun ok is dat mama even door haar hoeven gaat. En zolang dat niet gebeurt zal ik moeten zien dat ik overeind blijf. Tot die tijd rest mij maar 1 ding en dat is verder metselen aan mijn muur.
Dikke kus
Essie
zondag 28 februari 2016
Wel willen….niet meer durven
Wel willen … niet meer durven waren onlangs de woorden op
mijn fb. Woorden die zo simpel neergezet lijken maar het tegendeel is waar.
Steeds meer merk ik de laatste tijd hoeveel er beschadigd is door dingen die
zijn gebeurd. Dat ik wel graag mensen toe wil laten maar door al het vertrouwen
zowel in mezelf als ook in anderen kapot is gemaakt. Hierdoor zet ik soms de
deur op een kiertje maar ooo wee de gebeente die durft om zijn of haar hand door dat kiertje te
steken..het gevolg..ik gooi het kiertje weer dicht.
Dit heeft helemaal niets te maken met de personen die heel lief hun handen door dat kiertje steken, maar alles met mezelf. De angst om nog meer pijn gedaan te worden zit zo ontzettend diep. Tis niet alleen de angst mijn emoties te laten zien, het is ook angst om dingen te ondernemen, angst om aangeraakt te worden en zo nog veel meer. En ondanks dat het binnen in me schreeuwt het laten zien of horen durf ik niet meer.
Misschien is het ook wel een misplaatste vorm van trots die hierbij komt kijken omdat ik een ander niet met de ellende van hier wil opzadelen. Want laten we eerlijk zijn er zullen er weinig zitten te wachten op de emoties die ze van mij over zich heen zouden kunnen krijgen. Aan de andere kant zullen er weinig zijn die ik heel misschien wel door dat kiertje durf door te laten maar de angst dat ze zich dan omdraaien en weer heel hard weg zullen rennen overheerst.
Dit heeft helemaal niets te maken met de personen die heel lief hun handen door dat kiertje steken, maar alles met mezelf. De angst om nog meer pijn gedaan te worden zit zo ontzettend diep. Tis niet alleen de angst mijn emoties te laten zien, het is ook angst om dingen te ondernemen, angst om aangeraakt te worden en zo nog veel meer. En ondanks dat het binnen in me schreeuwt het laten zien of horen durf ik niet meer.
Misschien is het ook wel een misplaatste vorm van trots die hierbij komt kijken omdat ik een ander niet met de ellende van hier wil opzadelen. Want laten we eerlijk zijn er zullen er weinig zitten te wachten op de emoties die ze van mij over zich heen zouden kunnen krijgen. Aan de andere kant zullen er weinig zijn die ik heel misschien wel door dat kiertje durf door te laten maar de angst dat ze zich dan omdraaien en weer heel hard weg zullen rennen overheerst.
Mijn hobby lijkt tegenwoordig wel metselen..metselen aan een
flinke muur om me heen met her en der gaatje in die muur voor die enkeling die
ik misschien wel een beetje van mezelf durf te laten zien. Dit echter wel met
de passende steen al klaar in mijn hand om het gaatje eventueel ook snel dicht
te kunnen maken.
Ik weet het zelf dondersgoed dat het tijd nodig heeft om alles te helen en dat sommige dingen misschien wel nooit meer heel zullen worden. Maar voor de mensen die echt om me geven vraag ik alsjeblieft draai niet om …ren niet weg….want ik wil wel maar ik durf niet meer.
Ik weet het zelf dondersgoed dat het tijd nodig heeft om alles te helen en dat sommige dingen misschien wel nooit meer heel zullen worden. Maar voor de mensen die echt om me geven vraag ik alsjeblieft draai niet om …ren niet weg….want ik wil wel maar ik durf niet meer.
Liefs
Essie
zaterdag 19 december 2015
Dankbaar
Het laatste blog van een voor mij privé veel bewogen jaar. Er is veel gebeurt en verandert zeker op persoonlijk vlak. Het ging allemaal niet zonder slag of stoot en toch heb ik ooo zo veel om dankbaar voor te zijn.
Een jaar waarin ik veel nieuwe mensen heb leren kennen dankzij #pgbalarm en dan nog speciaal een dikke dankje wel voor Lous. Wat ben jij een lief, leuk en warm mens en wat ben ik blij dat ik je heb leren kennen.
Het jaar waar veel contacten weer opnieuw zijn opgebloeid, wat voelt het heerlijk dat de banden weer zijn aangehaald. Papa-Jo, Lenny, Aafke, mijn oude schoolvriendinnen Natasja en Mijnke maar ook zeker mijn dinnekes Anita en Miranda. Kanjers zijn jullie stuk voor ook voor jullie dikke zoenen van mij.
Een jaar waarop ik bij veel mensen even mijn hart mocht luchten en heerlijk uit mocht huilen zoals bij Nathalie, Mary, Matthijs, Nicole lieverds ik zal jullie nooit in woorden uit kunnen leggen hoe goed het me heeft gedaan jullie tot mijn vrienden te mogen rekenen, of dit nu real-life of via social media is.
Het jaar waarop mijn kinderen en ik een nieuwe start hebben moeten maken en waardoor onze band nog hechter is geworden dan die al was. Wat ben ik trots als ik zie hoe goed jullie het doen en hoe mooi is het om jullie zo te zien groeien en bloeien. Samen komen we er wel lieve schatten.
Gewoon dankbaar voor iedereen in mijn leven, dank je wel dat jullie er zijn.
Dikke kus en hele fijne feestdagen
Essie
Een jaar waarin ik veel nieuwe mensen heb leren kennen dankzij #pgbalarm en dan nog speciaal een dikke dankje wel voor Lous. Wat ben jij een lief, leuk en warm mens en wat ben ik blij dat ik je heb leren kennen.
Het jaar waar veel contacten weer opnieuw zijn opgebloeid, wat voelt het heerlijk dat de banden weer zijn aangehaald. Papa-Jo, Lenny, Aafke, mijn oude schoolvriendinnen Natasja en Mijnke maar ook zeker mijn dinnekes Anita en Miranda. Kanjers zijn jullie stuk voor ook voor jullie dikke zoenen van mij.
Een jaar waarop ik bij veel mensen even mijn hart mocht luchten en heerlijk uit mocht huilen zoals bij Nathalie, Mary, Matthijs, Nicole lieverds ik zal jullie nooit in woorden uit kunnen leggen hoe goed het me heeft gedaan jullie tot mijn vrienden te mogen rekenen, of dit nu real-life of via social media is.
Het jaar waarop mijn kinderen en ik een nieuwe start hebben moeten maken en waardoor onze band nog hechter is geworden dan die al was. Wat ben ik trots als ik zie hoe goed jullie het doen en hoe mooi is het om jullie zo te zien groeien en bloeien. Samen komen we er wel lieve schatten.
Gewoon dankbaar voor iedereen in mijn leven, dank je wel dat jullie er zijn.
Dikke kus en hele fijne feestdagen
Essie
dinsdag 20 oktober 2015
In de wurggreep van de overheid
In het kader van de #jeugdwet die dit jaar is ingegaan spreek ik nogal eens wat mensen die hiermee te maken hebben. Er zijn dan ook nogal wat veranderingen doorgevoerd met het ingaan van deze wet. Dat het allemaal niet soepel loopt daar zijn signalen van te over en ik en velen anderen met mij samen doen ons best er voor te zorgen dat signalen opgepakt en aangepakt worden. Ik hoef denk ik dan ook niemand te vertellen dat ik blij ben om te zien en te horen dat veel mensen zich zo enorm inzetten.
Nu staan we allemaal weer aan de vooravond van nieuwe aanbestedingsronden en dan bereiken mij weer hele verontrustende signalen van vooral kinderpsychiaters. De voorwaarden en plafonds worden dusdanig ingesteld bij de nieuwe aanbestedingsregels dat het voor een flink aantal kinderpsychiaters ondoenelijk wordt om hun werk nog langer goed te doen. Instellingen die personeel moeten ontslaan en hoppa je raad het al kinderen en hun gezinnen die daardoor in de knel dreigen te komen.
Een aantal psychiaters gaven mij aan dat er iets moet gebeuren voordat het echt fout gaat, voordat wachtlijsten die nu al langer worden zo lang worden dat escalatie bij een jeugdige niet eens meer voorkomen kan worden. Ik geef hen steeds aan om samen met ouders een vuist te maken want wij ouders kunnen het ook niet alleen. De tomeloze inzet van ouders die op zoveel gebieden nodig is ook daar raakt de rek er behoorlijk uit en ergens is ook hun kaarsje een keer op.
Ik raad psychiaters steeds weer aan om het te melden bij de daarbijbehorende meldpunten zoals bijvoorbeeld bij http://www.monitortransitiejeugd.nl/ , maar ook zeker melden bij zowel lokale overheden en de landelijke overheid. Desnoods zoeken ze contact met journalisten om hun zorgen naar buiten te brengen. Zeker als blijkt dat zowel lokale als ook de landelijke overheid regelmatig niet reageert op zorgen die geuit worden.
Tot mijn schrik krijg ik echter steeds vaker te horen dat vrijgevestigde kinderpsychiaters en instellingen de weg van melden en publiciteit zoeken niet durven. Gewoon om de simpele reden omdat ze gevangen zitten in de wurggreep van de overheid (zowel landelijk, regionaal en lokaal). Het lukt ze vaak met moeite om de hulp die ze moeten verlenen te verlenen. Maar als ze stampij maken zijn ze bang hun contracten in de aanloop van de nieuwe aanbestedingsronde te verliezen. De gevolgen zullen zich ook hier laten raden natuurlijk.
Ik doe bij deze dan ook een dwingend beroep op al die overheden, dus ook onze landelijke overheid om nu heel snel en hard stelling te nemen en direct naast hulpverleners en hun cliënten te gaan staan. Hef die stomme wurggreep van de overheid op zodat hulpverleners hun werk kunnen blijven doen en hun cliënten hulp kunnen blijven ontvangen. Want zo goed als we roepen we roepen handen af van onze hulpverleners bij fysiek geweld geld voor mij ook handen af van onze hulpverleners en stop door ze in een papieren wurggreep van de overheid te houden.
Dikke knuf
Essie
Nu staan we allemaal weer aan de vooravond van nieuwe aanbestedingsronden en dan bereiken mij weer hele verontrustende signalen van vooral kinderpsychiaters. De voorwaarden en plafonds worden dusdanig ingesteld bij de nieuwe aanbestedingsregels dat het voor een flink aantal kinderpsychiaters ondoenelijk wordt om hun werk nog langer goed te doen. Instellingen die personeel moeten ontslaan en hoppa je raad het al kinderen en hun gezinnen die daardoor in de knel dreigen te komen.
Een aantal psychiaters gaven mij aan dat er iets moet gebeuren voordat het echt fout gaat, voordat wachtlijsten die nu al langer worden zo lang worden dat escalatie bij een jeugdige niet eens meer voorkomen kan worden. Ik geef hen steeds aan om samen met ouders een vuist te maken want wij ouders kunnen het ook niet alleen. De tomeloze inzet van ouders die op zoveel gebieden nodig is ook daar raakt de rek er behoorlijk uit en ergens is ook hun kaarsje een keer op.
Ik raad psychiaters steeds weer aan om het te melden bij de daarbijbehorende meldpunten zoals bijvoorbeeld bij http://www.monitortransitiejeugd.nl/ , maar ook zeker melden bij zowel lokale overheden en de landelijke overheid. Desnoods zoeken ze contact met journalisten om hun zorgen naar buiten te brengen. Zeker als blijkt dat zowel lokale als ook de landelijke overheid regelmatig niet reageert op zorgen die geuit worden.
Tot mijn schrik krijg ik echter steeds vaker te horen dat vrijgevestigde kinderpsychiaters en instellingen de weg van melden en publiciteit zoeken niet durven. Gewoon om de simpele reden omdat ze gevangen zitten in de wurggreep van de overheid (zowel landelijk, regionaal en lokaal). Het lukt ze vaak met moeite om de hulp die ze moeten verlenen te verlenen. Maar als ze stampij maken zijn ze bang hun contracten in de aanloop van de nieuwe aanbestedingsronde te verliezen. De gevolgen zullen zich ook hier laten raden natuurlijk.
Ik doe bij deze dan ook een dwingend beroep op al die overheden, dus ook onze landelijke overheid om nu heel snel en hard stelling te nemen en direct naast hulpverleners en hun cliënten te gaan staan. Hef die stomme wurggreep van de overheid op zodat hulpverleners hun werk kunnen blijven doen en hun cliënten hulp kunnen blijven ontvangen. Want zo goed als we roepen we roepen handen af van onze hulpverleners bij fysiek geweld geld voor mij ook handen af van onze hulpverleners en stop door ze in een papieren wurggreep van de overheid te houden.
Dikke knuf
Essie
dinsdag 13 oktober 2015
Iedereen weet het....niemand doet iets
Iedereen herkent het waarschijnlijk wel zo van die situaties waar jan en alleman op de hoogte zijn dat het niet goed gaat met iemand maar dat er niemand iets doet. Vaak op 1 persoon na van degene waarmee het niet goed gaat. Die ene persoon loopt van de ene muur weer tegen de andere muur. Van dat soort situaties waar de rest zich weer eens achter allerlei excuses verschuilt om maar niets te doen. Waardoor degene die juist wel wat probeert te doen zich op een gegeven moment wanhopig af gaat vragen hoeveel alarmbellen die nog moet laten rinkelen voordat er ingegrepen wordt.
Als zo iemand dan vraagt aan al die betrokken wat ze zelf zouden doen wanneer ze in een dergelijke situatie zitten roepen velen heel hard: "Zorgen dat ze gehoord worden zodat de persoon waarmee het niet goed gaat geholpen wordt desnoods met dwang," Als er dan de vervolg vraag komt van en waarom doe je nu dan niets vallen ze stil. Je ziet ze nadenken op zoek naar een uitvlucht en vinden er vaak ook nog 1 ook.
Het ergste van dit soort situaties is dat degene die aan alle bellen loopt te rammelen vaak ook nog eens degene is die de verwijten over zich heen krijgt. Allemaal mensen die als het dan uiteindelijk goed fout gaat als eersten in de rij staan te roepen hoezeer ze van alles weten te vertellen over hoe slecht het wel niet ging met die iemand....maar op die ene bijzondere persoon na deed niemand iets...
Als zo iemand dan vraagt aan al die betrokken wat ze zelf zouden doen wanneer ze in een dergelijke situatie zitten roepen velen heel hard: "Zorgen dat ze gehoord worden zodat de persoon waarmee het niet goed gaat geholpen wordt desnoods met dwang," Als er dan de vervolg vraag komt van en waarom doe je nu dan niets vallen ze stil. Je ziet ze nadenken op zoek naar een uitvlucht en vinden er vaak ook nog 1 ook.
Het ergste van dit soort situaties is dat degene die aan alle bellen loopt te rammelen vaak ook nog eens degene is die de verwijten over zich heen krijgt. Allemaal mensen die als het dan uiteindelijk goed fout gaat als eersten in de rij staan te roepen hoezeer ze van alles weten te vertellen over hoe slecht het wel niet ging met die iemand....maar op die ene bijzondere persoon na deed niemand iets...
Abonneren op:
Posts (Atom)