Ik ben ook maar een mens

"Meid wat ben je sterk.""
"Jeetje wat ben jij een stoer wijf."
"Als iemand het kan dan ben jij het wel."

Zomaar drie zinnetjes die ik met regelmaat te horen krijg. Maar weet je ik ben niet stoer, ik voel me onzeker of ik het allemaal wel kan en dat sterk moeten zijn ben ik eigenlijk ook wel meer dan zat.

Niemand kan immers alles alleen. Deze drie zinnetjes geven me alleen nog maar meer het gevoel dat ik mezelf maar sterk moet houden en dat ik vooral geen ruimte mag geven aan mijn eigen ik. Maar weet je verdorie ik ben ook maar een mens...een mens van vlees en bloed...een mens die het ooo zo nodig heeft om eens een keer lekker in te mogen storten om zo ruimte te kunnen maken om te kunnen zijn zoals in die drie zinnetjes.

Maar dat instorten al is het maar voor even zal niet gaan zonder dat er iemand is die me op dat moment even op kan en op wil vangen. Iemand waarbij het gewoon even mag. En dat bedoel ik dan heel letterlijk.Want zonder die iemand kan en mag ik het niet van mezelf ook al is het maar heel even. Dit gewoon om drie simpele redenen en die drie redenen zijn mijn 3 schatten van kinderen.

Ook zij hebben het nodig om te weten dat er iemand is voor mij, iemand waardoor ik en iemand er voor kunnen zorgen dat het ook voor hun ok is dat mama even door haar hoeven gaat. En zolang dat niet gebeurt zal ik moeten zien dat ik overeind blijf. Tot die tijd rest mij maar 1 ding en dat is verder metselen aan mijn muur.

Dikke kus
Essie