Ik zwijg niet meer

***Waarschuwing vooraf dit blog kan als schokkend worden ervaren***

Voor de zoveelste keer weer eens wakker zo midden in de nacht maar dit keer niet uit angst maar vanuit een gevoel van boosheid die ik van mezelf niet ken. Boosheid naar jou (jij weet zelf wel wie je bent) om wat je je gezin allemaal hebt aangedaan.

Het minste zijn eigenlijk nog wel de leugens rondom bijv sollicitaties die je nooit deed, het stiekeme alcoholgebruik, de leugens die je anderen over mij probeert wijs te maken waarbij je me weg zet als een heks. De scheldpartijen waarbij je me uitmaakte voor kutwijf, hoer en wat al niet meer maken me al iets taaier. Of wat te denken van het feit dat je je eigen tante hebt bestolen en vervolgens deed alsof je kanker had om je vervolgens proberen te verschuilen achter een psychiatrische aandoening die niet eens waar was.

Nog een graadje erger boos wordt ik door de flashbacks van de keren dat je je handen niet thuis kon houden. Zoals de keer dat je het nodig vond me in de keuken neer te slaan en me vervolgens aan mijn haren over de grond te sleuren en me zo naar buiten te trekken. Op het moment dat ik bij machte was om het op het gillen te zetten je me snel weer aan diezelfde haren naar binnen te trekken. Dit werd weer gevolgd door genadeloze trappen op mijn borst en snel wist ik me op te rollen en mijn gezicht te beschermen zodat je me daar niet raken kon. Wat je vervolgens wel raakte waren mijn rug, mijn schouder en mijn rechterbovenarm. Het onbedaarlijke lachen wat je deed toen je zo bezig was klinkt nog na in mijn hoofd. Helaas is dit niet het enige ook je handen voel ik nog regelmatig om mijn keel waarbij ik het gonzen in mijn hoofd begon te voelen en merkte dat ik bijna van mijn stokje zou gaan maar net op tijd liet je los. De keren dat je me tegen een muur aan pinde omdat je weer eens boos was of de gang door duwde tegen de trap omhoog. En weet je het gekke is voor velen misschien dat dat me nog niet eens het booste maakt.

Hetgeen me echt laat koken nu is de manier waarop jij je kinderen hebt behandelt. Je dochter waartegen je hebt gezegd dat ze een bitch, hoer en een kutwijf was. Ja je hebt haar zelfs gezegd dat ze een kleine huistrol was die maar moest opdonderen omdat ze geen geld bijdroeg aan onze financiële lasten. Mijn arme meisje van 15 moest dit soort dingen van haar vader horen een vader die haar eigenlijk op handen zou horen te dragen ipv dit te doen. Of wat te denken van hoe je met gebalde opgestoken vuisten voor de neus van je oudste zoon ging staan. Gelukkig kon ik er tussen springen om erger te voorkomen en als je uit had gehaald had je in ieder geval mij geraakt ipv hem. En dan de jongste spruit die je dacht te kunnen overbluffen door je steeds opgeblazen voor hem te stellen. Maar het ergste van wat jij de kinderen aan hebt gedaan is toch wel tegen ze brullen dat ze jou kinderen niet zijn.

Heel lang heb ik alles wat jij aangericht heb binnen dit gezin mezelf kwalijk genomen. Ontelbare keren heb ik gedacht dat ik iets fout had gedaan waardoor je je zo gedroeg. Ik zou wel iets verkeerd gezegd of gedaan hebben waardoor je zo over de flos ging iedere keer. Want daar was je goed in om de schuld van jou daden bij een ander in de schoenen te schuiven. Kwam het volgens jou niet door wat er gezegd werd dan was het wel de toon waarop het gezegd werd, of de manier waarop iemand naar je keek, altijd was er wel iets.

Gelukkig kwam er een punt dat ik ineens heel sterk tegen je op kon staan en durfde te zeggen: "DIT NIET MEER" ..."Ik laat me door jou niet meer manipuleren en intimideren". Ik hield vol en zette door en toen je merkte dat je geen macht meer over ons had vertrok je met de noorderzon. Toen iedereen nog sliep was je stiekem als een dief in de nacht je tas gaan pakken. We werden er wakker van en weet je we vonden het prima dat je ging. Je probeerde me nog te zeggen dat het niet je bedoeling was om zo te gaan echter jij en ik weten allebei dat de manier waarop dit ging helemaal door jou uitgestippeld en gepland is geweest. Je kan dit nog zo hard proberen te ontkennen maar het heeft gewoon geen zin. Heel je gedrag en alle acties die je ook daarna nam spraken boekdelen over hoe zeer jij dit alles WEL gepland had. Want zo goed als je mij en de kinderen jarenlang wist te manipuleren doe je dat ook met anderen.

Je weet wat ze zeggen van Karma he? Nou da's een hele grote bitch en die bijt jou op een dag nog in je kont en goed hard ook. Want er komt een dag, je bent dan waarschijnlijk oud en grijs, dat jij er alleen voor staat. Ook de mensen die nu nog in jou leugens en manipulatie geloven komen er eens achter hoe jij je gezin behandelt hebt en dat de door jou gevijnsde tranen over het gemis van je kinderen net zo nep zijn als heel de show die je voor hen hebt opgevoerd. Dat jou woorden van houden van richting anderen een lege huls zijn zullen ook zij stuk voor stuk gaan merken net zo goed als ze allemaal in de gaten zullen krijgen dat ze niks meer of minder voor je zijn geweest dan een gebruiksvoorwerp voor jou voldoening.

Ooo en mocht dit stuk je ooit onder ogen komen, jij weet net zo goed als ik dat van wat ik hier geschreven heb geen woord gelogen is...en besef dan dit voordat je gaat steigeren en het af gaat doen als leugens...behalve dat ik ooit aangifte tegen je heb gedaan ligt er ook een medisch onderzoek die de mishandeling door jou aantoont, er zijn getuigen geweest van hoe jij ons behandelde die net als ik besloten hebben om niet meer te zwijgen van hoe jij allemaal bezig bent geweest. Sterker nog het is aantoonbaar hoe je zelfs nu nog de boel beliegt en bedriegt. En mocht je denken die Essie die koesterd wrok...nee hoor totaal niet want ik wens jou het allerbeste toe voor in de toekomst want ik weet op een dag dan klopt Karma bij jou aan je deur.

Dikke kus
Essie

Ik ben ook maar een mens

"Meid wat ben je sterk.""
"Jeetje wat ben jij een stoer wijf."
"Als iemand het kan dan ben jij het wel."

Zomaar drie zinnetjes die ik met regelmaat te horen krijg. Maar weet je ik ben niet stoer, ik voel me onzeker of ik het allemaal wel kan en dat sterk moeten zijn ben ik eigenlijk ook wel meer dan zat.

Niemand kan immers alles alleen. Deze drie zinnetjes geven me alleen nog maar meer het gevoel dat ik mezelf maar sterk moet houden en dat ik vooral geen ruimte mag geven aan mijn eigen ik. Maar weet je verdorie ik ben ook maar een mens...een mens van vlees en bloed...een mens die het ooo zo nodig heeft om eens een keer lekker in te mogen storten om zo ruimte te kunnen maken om te kunnen zijn zoals in die drie zinnetjes.

Maar dat instorten al is het maar voor even zal niet gaan zonder dat er iemand is die me op dat moment even op kan en op wil vangen. Iemand waarbij het gewoon even mag. En dat bedoel ik dan heel letterlijk.Want zonder die iemand kan en mag ik het niet van mezelf ook al is het maar heel even. Dit gewoon om drie simpele redenen en die drie redenen zijn mijn 3 schatten van kinderen.

Ook zij hebben het nodig om te weten dat er iemand is voor mij, iemand waardoor ik en iemand er voor kunnen zorgen dat het ook voor hun ok is dat mama even door haar hoeven gaat. En zolang dat niet gebeurt zal ik moeten zien dat ik overeind blijf. Tot die tijd rest mij maar 1 ding en dat is verder metselen aan mijn muur.

Dikke kus
Essie