Eerlijk is eerlijk tot op de dag van vandaag heb ik geen flauw benul van hoe ze dit bedoelen. Voor wie moet iets normaal zijn...voor degene die beleid maakt en de zorg gaan verlenen? Voor de zorgvrager en diens gezin? Gaan we van een kind met bijvoorbeeld autisme nou werkelijk verwachten dat ie maar plots de wereld om hem heen begrijpen moet omdat dit normaal is? Of gaan we van iemand met een verstandelijke beperking ineens verwachten dat die hetzelfde reageert en handelt als iemand zonder een verstandelijke beperking? Gaan we straks zulke kinderen en volwassenen daadwerkelijk zeggen dat ze maar eens "Normaal" moeten doen?
Misschien moeten de dames en heren beleidsmakers zelf even normaliseren en beseffen dat bepaald gedrag nu eenmaal bij bepaalde aandoeningen horen. Immers van iemand die niet kan lopen zeggen we ook niet: "Hey ga eens ff lopen want dat is normaal". Waarom verwachten ze dat bij niet zichtbare aandoeningen dan wel? Is het omdat ze de uitleg niet willen horen waarom iemand is zoals hij/zij is. Willen ze de uitleg niet horen waarom iemand doet zoals hij doet?
Tuurlijk ik geef toe het is best moeilijk een uitleg te begrijpen voor iets wat onzichtbaar is. De dames en heren beleidsmakers zullen niemand horen zeggen dat het makkelijk is. Maar ondanks dat het niet makkelijk is voor een ander denk ik toch dat het de ander is die zal moeten leren accepteren dat sommige dingen nou eenmaal bij bepaalde aandoeningen horen ook al zijn deze aandoeningen onzichtbaar. Voor de mensen die deze aandoeningen hebben zijn deze dingen heel normaal...En dan kan ik nog steeds niet ophouden met de vraag...
Wie moet er nu eigenlijk normaliseren?
Dikke knuff
Essie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten