Net als je denkt het kan niet gekker komt ijzeren Jetta met het idee dat mensen met een AOW hun pensioentje maar aan moeten vullen met een moestuintje. Volgens haar levert het namelijk heel veel op. Aan de ene kant heeft ze gelijk het levert heel veel op..lekker groente en fruit uit je eigen tuin zonder allerlei rare bestrijdingsmiddelen wat de smaak van al dat lekkers ten goede komt. En heel veel hoeft het niet te kosten als je de groente en fruit gewoon in je eigen tuintje zou mogen blijven verbouwen. Immers in bijna iedere stad of dorp zijn tegenwoordig wel bijeenkomsten waar je zaden en/of stekjes onderling zou kunnen ruilen.
Ijzeren Jetta gaat echter voorbij aan het feit dat niet iedereen een tuin ter beschikking heeft. Dat er straks alleen nog maar GMO zaadjes en planten gebruikt mogen worden houdt ze gemakshalve achterwege. Ook vergeet ze dat men vanuit de EU het verbouwen van groente en fruit in eigen tuin wil verbieden, waardoor iedereen straks dus een lapje grond hiervoor moet huren of kopen. Niet iedereen heeft daar de financiële middelen voor om dat te kunnen betalen. Gemakshalve gaat ze er ook nog aan voorbij dat Niet iedereen de lichamelijke of psychische conditie heeft om een volkstuintje te onderhouden. En niet geheel onbelangrijk, lang niet iedereen WIL een eigen moestuin onderhouden.
Ik zou zo graag zien dat er iemand uit de 2de kamer het voorstel zou doen om voor politici het wachtgeld te vervangen door laten we zeggen 4 vierkante meter volkstuin. Dan kunnen de dames en heren politici voortaan in hun eigen onderhoud voorzien. Het gaat hier natuurlijk wel om alleen het lapje grond hoe ze de rest doen moeten ze zelf weten. Het zou in ieder geval wel een mooie besparing betekenen. En speciaal voor ijzeren Jetta voeren we de mobiele moestuin in. Gewoon een kratje met wat grond wat in het mandje van haar rollator past...moet te doen zijn toch??
***UPDATE***
Inmiddels heeft ijzeren Jetta toegegeven dat de uitspraak mbt moestuinen niet handig is. Echter voor iedereen telt imo eerst denken dan doen en al helemaal voor politici.
Dikke knuff
Essie
maandag 23 juni 2014
zondag 22 juni 2014
Wil jij een eenheidsworstje zijn?
Wat is er toch aan de hand hier in dit land. Het lijkt wel alsof we van iedereen maar willen dat we dezelfde eenheidsworst zijn. Het begint al bij het basisonderwijs, onder het mom van #passendonderwijs. Dit systeem lijkt er echter meer op dat het kind passend gemaakt moet worden voor het onderwijs dan dat het onderwijs passend gemaakt wordt voor het kind. De keerzijde van ieder kind moet maar naar het regulier onderwijs kunnen is dat er geen ruimte meer lijkt te mogen zijn voor individuele verschillen, wat ook de oorzaak is van die verschillen. Als je wilt dat ieder kind maar naar het zelfde onderwijs gaat schaf dan ook de verschillende stromingen onder de noemer religie binnen het onderwijs af. Schaf dan ook de internationale scholen af. Moet kinderen die deel nemen aan dit type onderwijs ook niet gedwongen worden om een eenheidsworst te zijn/te worden net zoals kinderen met een beperking hier toe gedwongen gaan worden?
Dan gaan we ff naar het vervolg onderwijs.En dan haal ik heel bewust alleen even het VMBO aan. Daar is de eenheidsworsten maken al lang geleden begonnen. Dit door LHNO, LEAO, LTS, MAVO allemaal samen te persen in de VMBO leerfabrieken. De leerfabrieken waar kinderen die liever met hun handen zouden willen werken vaak onvoldoende uit de verf kunnen komen omdat de theorie ver boven handjes uit de mouwen steken staat. Ja VMBO is opgesplits in basis, kader en theoritische leerweg, maar in de eerste twee jaar moeten alle leerlingen van welke vmbo stroming dan ook meestal wel dezelfde lesstof beheersen. Er wordt imo een partij neergekeken op VMBO leerlingen die ik niet normaal kan noemen. Er wordt op leerlingen die MAAR VMBO doen neergekeken alsof deze nooit iets zouden willen en kunnen bereiken. Terwijl het tegendeel vaak waar is, maar door die eenheidsworst (waar vaak geen plaats en waardering meer is voor kinderen die liever zouden willen werken met hun handen) komen een heleboel kinderen niet meer uit de verf.
Ok nog een stapje verder want na het VMBO gaan deze leerlingen naar het MBO. Het MBO wat door oa de Nederlandse politiek jarenlang als minderwaardig is bestempeld. Ook het MBO is verworden tot samengestelde leerfabrieken van MTS, MEAO, oude in-service zorg opleidingen, en joost mag weten welke opleidingen er allemaal nog meer onder het MBO zijn gaan vallen. Ik wil absoluut de MBO-ers niet te kort doen, maar laat ik eerlijk wezen deze leerlingen worden door velen wel te kort gedaan. De MBO-ers zijn wel de mensen die daadwerkelijk met hun laarzen in de klei staan straks. Het zijn de handen aan het bed, de timmerlui, de stratenmakers, de automonteurs, de huizenbouwers en noem maar op. En voor deze jongeren MOET er meer waardering komen. Want stel je eens voor dat er straks geen jongeren meer zijn die dit werk doen omdat de Nederlandse maatschappij en Nederlandse politiek jongeren met een mbo te min vinden??
Ondertussen roept minister Bussemaker wel dat het huidige MBO niveau 3 en 4 internationaal gezien wel net zo hoog is als bijvoorbeeld een Amerikaanse universiteit. Wordt het dan ook eens niet de hoogste dat er in ons eigen land meer waardering komt voor de MBO leerlingen ipv ze koste wat kost te pushen naar het HBO??? Is het nou werkelijk zo erg dat er verschillen in niveau van opleiding zijn van mensen??
Ik heb altijd geleerd dat ieder mens uniek is, geef mensen dan ook de mogelijkheid om uniek te mogen zijn, ook en juist binnen het onderwijs.Want als het maken van eenheidsworsten al op scholen begint dan kun je op je vingers uittellen hoe de maatschappij straks 1 grote eenheidsworst zal zijn, waar voor die enkeling die nog zichzelf durft te zijn geen enkele ruimte meer is.
Denk er allemaal maar eens goed over na of je wel een eenheidsworst wil zijn. Denk er maar eens over na of er in ons eigen kikkerlandje nog wel ruimte is voor de persoon zelf, en dan bedoel ik de persoon als geheel inclusief al zijn/haar plus en min punten.
Dikke knuf
Essie
Dan gaan we ff naar het vervolg onderwijs.En dan haal ik heel bewust alleen even het VMBO aan. Daar is de eenheidsworsten maken al lang geleden begonnen. Dit door LHNO, LEAO, LTS, MAVO allemaal samen te persen in de VMBO leerfabrieken. De leerfabrieken waar kinderen die liever met hun handen zouden willen werken vaak onvoldoende uit de verf kunnen komen omdat de theorie ver boven handjes uit de mouwen steken staat. Ja VMBO is opgesplits in basis, kader en theoritische leerweg, maar in de eerste twee jaar moeten alle leerlingen van welke vmbo stroming dan ook meestal wel dezelfde lesstof beheersen. Er wordt imo een partij neergekeken op VMBO leerlingen die ik niet normaal kan noemen. Er wordt op leerlingen die MAAR VMBO doen neergekeken alsof deze nooit iets zouden willen en kunnen bereiken. Terwijl het tegendeel vaak waar is, maar door die eenheidsworst (waar vaak geen plaats en waardering meer is voor kinderen die liever zouden willen werken met hun handen) komen een heleboel kinderen niet meer uit de verf.
Ok nog een stapje verder want na het VMBO gaan deze leerlingen naar het MBO. Het MBO wat door oa de Nederlandse politiek jarenlang als minderwaardig is bestempeld. Ook het MBO is verworden tot samengestelde leerfabrieken van MTS, MEAO, oude in-service zorg opleidingen, en joost mag weten welke opleidingen er allemaal nog meer onder het MBO zijn gaan vallen. Ik wil absoluut de MBO-ers niet te kort doen, maar laat ik eerlijk wezen deze leerlingen worden door velen wel te kort gedaan. De MBO-ers zijn wel de mensen die daadwerkelijk met hun laarzen in de klei staan straks. Het zijn de handen aan het bed, de timmerlui, de stratenmakers, de automonteurs, de huizenbouwers en noem maar op. En voor deze jongeren MOET er meer waardering komen. Want stel je eens voor dat er straks geen jongeren meer zijn die dit werk doen omdat de Nederlandse maatschappij en Nederlandse politiek jongeren met een mbo te min vinden??
Ondertussen roept minister Bussemaker wel dat het huidige MBO niveau 3 en 4 internationaal gezien wel net zo hoog is als bijvoorbeeld een Amerikaanse universiteit. Wordt het dan ook eens niet de hoogste dat er in ons eigen land meer waardering komt voor de MBO leerlingen ipv ze koste wat kost te pushen naar het HBO??? Is het nou werkelijk zo erg dat er verschillen in niveau van opleiding zijn van mensen??
Ik heb altijd geleerd dat ieder mens uniek is, geef mensen dan ook de mogelijkheid om uniek te mogen zijn, ook en juist binnen het onderwijs.Want als het maken van eenheidsworsten al op scholen begint dan kun je op je vingers uittellen hoe de maatschappij straks 1 grote eenheidsworst zal zijn, waar voor die enkeling die nog zichzelf durft te zijn geen enkele ruimte meer is.
Denk er allemaal maar eens goed over na of je wel een eenheidsworst wil zijn. Denk er maar eens over na of er in ons eigen kikkerlandje nog wel ruimte is voor de persoon zelf, en dan bedoel ik de persoon als geheel inclusief al zijn/haar plus en min punten.
Dikke knuf
Essie
donderdag 19 juni 2014
Nog niet veel verandert
Heel wat jaartjes geleden was ik werkzaam op een kind en jeugd afdeling van een ggz instelling. De tijd die ik daar werkte heb ik veel gezien en geleerd. Dit ging soms echt gepaard met dan lach en een traan. Dat werk was niet altijd makkelijk omdat op deze werkplek je vaak te maken had met botsende belangen. Je had als verplegend/pedagogisch team niet alleen te maken met het belang van een kind, ouders en overige gezinsleden maar ook nog eens vaak met het belang van BJZ die ongeveer zeven van de tien keer toch wel de verwijzende instantie was.
Helaas bleek maar wat vaak dat doelen van vooral BJZ onrealistisch gesteld werden en daardoor praktisch onhaalbaar en daar hadden we als team vaak een hele kluif aan. Niet dat de gezinnen die bij ons opgenomen waren makkelijk waren maar als team werkten we liever met kleine doelen die meetbaar, uitvoerbaar en haalbaar waren. Van kleine successen kun je immers leren en daar kon je dan weer uiteindelijk een groot succes van maken.
Ook de tijdsspanne van een half jaar die hadden om we met een gezin flink aan de slag te gaan maakte de druk enorm hoog. Bij sommige gezinnen hadden we echt alleen al een half jaar nodig voor observaties en eventuele onderzoeken die nodig waren namen ook flink wat tijd in beslag. Dit resulteerde er dan ook regelmatig in dat van behandeling tijdens opname amper sprake was geweest omdat je aan het eind van die opname pas inzichtelijk had wat er nu speelde bij zo'n opname.
Nou combineer het punt van onrealistische niet haalbare doelen samen met het feit dat behandeling niet eens echt opgestart kon worden voordat de tijd verstreken was en bam je had een recept voor een UHP aanvraag van BJZ. Iets waar we het vaak als team niet mee eens waren en in zo'n geval probeerden we echt ons beste beentje voor te zetten om zo'n UHP te voorkomen. Helaas lukte dat niet altijd met verdrietige en imo vaak mensonterende taferelen bij ouders en kinderen als gevolg.
Ik wil echter ook opmerken dat er in de tijd dat ik er werkte het twee keer is voorgekomen waar ik en mijn collega's absoluut wel achter een UHP konden staan. En ondanks dat wij daar achter stonden neemt dat niet weg dat het ook in deze situatie's hartverscheurend was om het verdriet van ouders en kind(eren) te zien en te horen. Want wat er ook gaande is binnen een gezin, hoe ernstig een situatie ook is, de ouders hielden van hun kind.
Ik wil jullie de details van een UHP graag besparen er is imo genoeg te vinden op het internet over de hartverscheurende taferelen die dan plaats vinden. Als team probeerden we echter vaak zo goed en kwaad als we konden deze ouders na een UHP bij te staan maar helaas waren de regels zo dat wanneer een kind uit huis geplaatst was de opname dan beëindigd moest worden. Hoe vaak wij hebben gepleit zowel bij BJZ als ook de eigen GGZ instelling om te zorgen dat er opvang en hulp voor de ouders geregeld zou worden na zo'n traumatische ervaring als een UHP we kregen het niet van de grond. En nu tig jaar later moet ik helaas constateren dat er mbt opvang en hulp ter ondersteuning van ouders nog maar bar weinig verandert is.
Nog steeds moeten ouders ondanks dat ze in het beklaagde bankje zitten zelf hun advocaat regelen inclusief de bijbehorende kosten. Nog steeds is er tijdens een UHP geen mogelijkheid om ouders op te vangen en te ondersteunen. Nog steeds gaat het vaak om geknipte en geplakte dossiers die niet op waarheid gecontroleerd worden. Nog steeds hebben rechters geen tijd om het dossier van alle partijen door te nemen en Nog steeds moeten rechters in een te korte tijd een beslissing over een UHP nemen. Nog steeds verschuilt een instantie zoals bijv. een BJZ zich achter de uitspraak van de rechter terwijl ze zelf het verzoek voor een UHP hebben ingediend. Nog steeds vinden ouders vaak geen gehoor voor hun kant van het verhaal.
En dit alles wilde ik even kwijt omdat ook bij mij de beelden die de afgelopen week op het internet verschenen over een UHP heel veel los hebben gemaakt en weer naar boven hebben gehaald. En persoonlijk vind ik het echt onverteerbaar om te merken dat er in al die jaren eigenlijk nog niets maar dan ook niets verandert is als het om een UHP gaat. Ik wil ook duidelijk maken dat dit niet een blog is tegen BJZ maar een blog tegen de manier waarop nog steeds met UHP omgegaan wordt terwijl het een middel is wat de levens van de betrokken gezinnen voorgoed verandert.
Dikke knuff
Essie
PS: BJZ staat voor Bureau Jeugd Zorg. UHP staat voor Uit Huis Plaatsing
Helaas bleek maar wat vaak dat doelen van vooral BJZ onrealistisch gesteld werden en daardoor praktisch onhaalbaar en daar hadden we als team vaak een hele kluif aan. Niet dat de gezinnen die bij ons opgenomen waren makkelijk waren maar als team werkten we liever met kleine doelen die meetbaar, uitvoerbaar en haalbaar waren. Van kleine successen kun je immers leren en daar kon je dan weer uiteindelijk een groot succes van maken.
Ook de tijdsspanne van een half jaar die hadden om we met een gezin flink aan de slag te gaan maakte de druk enorm hoog. Bij sommige gezinnen hadden we echt alleen al een half jaar nodig voor observaties en eventuele onderzoeken die nodig waren namen ook flink wat tijd in beslag. Dit resulteerde er dan ook regelmatig in dat van behandeling tijdens opname amper sprake was geweest omdat je aan het eind van die opname pas inzichtelijk had wat er nu speelde bij zo'n opname.
Nou combineer het punt van onrealistische niet haalbare doelen samen met het feit dat behandeling niet eens echt opgestart kon worden voordat de tijd verstreken was en bam je had een recept voor een UHP aanvraag van BJZ. Iets waar we het vaak als team niet mee eens waren en in zo'n geval probeerden we echt ons beste beentje voor te zetten om zo'n UHP te voorkomen. Helaas lukte dat niet altijd met verdrietige en imo vaak mensonterende taferelen bij ouders en kinderen als gevolg.
Ik wil echter ook opmerken dat er in de tijd dat ik er werkte het twee keer is voorgekomen waar ik en mijn collega's absoluut wel achter een UHP konden staan. En ondanks dat wij daar achter stonden neemt dat niet weg dat het ook in deze situatie's hartverscheurend was om het verdriet van ouders en kind(eren) te zien en te horen. Want wat er ook gaande is binnen een gezin, hoe ernstig een situatie ook is, de ouders hielden van hun kind.
Ik wil jullie de details van een UHP graag besparen er is imo genoeg te vinden op het internet over de hartverscheurende taferelen die dan plaats vinden. Als team probeerden we echter vaak zo goed en kwaad als we konden deze ouders na een UHP bij te staan maar helaas waren de regels zo dat wanneer een kind uit huis geplaatst was de opname dan beëindigd moest worden. Hoe vaak wij hebben gepleit zowel bij BJZ als ook de eigen GGZ instelling om te zorgen dat er opvang en hulp voor de ouders geregeld zou worden na zo'n traumatische ervaring als een UHP we kregen het niet van de grond. En nu tig jaar later moet ik helaas constateren dat er mbt opvang en hulp ter ondersteuning van ouders nog maar bar weinig verandert is.
Nog steeds moeten ouders ondanks dat ze in het beklaagde bankje zitten zelf hun advocaat regelen inclusief de bijbehorende kosten. Nog steeds is er tijdens een UHP geen mogelijkheid om ouders op te vangen en te ondersteunen. Nog steeds gaat het vaak om geknipte en geplakte dossiers die niet op waarheid gecontroleerd worden. Nog steeds hebben rechters geen tijd om het dossier van alle partijen door te nemen en Nog steeds moeten rechters in een te korte tijd een beslissing over een UHP nemen. Nog steeds verschuilt een instantie zoals bijv. een BJZ zich achter de uitspraak van de rechter terwijl ze zelf het verzoek voor een UHP hebben ingediend. Nog steeds vinden ouders vaak geen gehoor voor hun kant van het verhaal.
En dit alles wilde ik even kwijt omdat ook bij mij de beelden die de afgelopen week op het internet verschenen over een UHP heel veel los hebben gemaakt en weer naar boven hebben gehaald. En persoonlijk vind ik het echt onverteerbaar om te merken dat er in al die jaren eigenlijk nog niets maar dan ook niets verandert is als het om een UHP gaat. Ik wil ook duidelijk maken dat dit niet een blog is tegen BJZ maar een blog tegen de manier waarop nog steeds met UHP omgegaan wordt terwijl het een middel is wat de levens van de betrokken gezinnen voorgoed verandert.
Dikke knuff
Essie
PS: BJZ staat voor Bureau Jeugd Zorg. UHP staat voor Uit Huis Plaatsing
maandag 2 juni 2014
Iedere dag de drempel over
Iedere dag opnieuw maak ik me zorgen. De ene dag wat meer dan de andere. De zorgen gaan dan om de toekomst van onze kleine man met autisme. Want hoe onzeker ziet jou toekomst er uit met al die veranderingen die komen gaan zoals de jeugdwet, passend onderwijs en straks als je volwassen bent de participatiewet. Gelukkig zijn dit zaken waar jij allemaal zelf nog geen weet van hebt.
Steeds maar weer vragen we ons af wat voor toekomst jij tegemoet zal gaan. Gaat het ondanks alles lukken op deze school? Hoe passend is het passend onderwijs straks voor jou? Krijg je straks via de gemeente wel de zorg die je ooo zo nodig hebt? En wat als het niet lukt om straks als volwassene voor jezelf te kunnen zorgen is er dan een vangnet voor jou? Werken al die nieuwe wetten straks voor je of tegen je gewoon omdat je anders bent? Zo veel vragen zo veel onzekerheden.
Misschien tob ik wel te veel dat kan. Op die momenten kijk ik naar jou, onze kleine dappere man. En dan zie ik een kereltje wat iedere dag weer opnieuw zijn eigen gevecht moet leveren. Iedere dag ga je weer nieuwe drempels over. Ieder moment weet jij op de een of andere manier de moed weer bij elkaar te rapen om toch weer opnieuw te proberen wat eerst niet lukte. Lieve kleine man, met jou 10 jaar heb je al zo veel overwonnen, met jou 10 jaar heb jij al meer lef en getoond dan menig volwassene ooit zal hebben. Je doorzettingsvermogen is ook voor menig volwassene ongekend.
En dan voelen wij ons trots, kijkend naar jou..en dan weten wij dat ook wij het nooit op mogen geven om te zorgen dat jou toekomst ook een mooie toekomst zal zijn. Als ouders zullen we steeds weer voor je knokken, dwars door de bureaucratie heen als het moet. Maar onze grootste wens voor jou is toch wel dat er een tijd komt waarin jij gewoon jij mag zijn.
Dikke knuff
Steeds maar weer vragen we ons af wat voor toekomst jij tegemoet zal gaan. Gaat het ondanks alles lukken op deze school? Hoe passend is het passend onderwijs straks voor jou? Krijg je straks via de gemeente wel de zorg die je ooo zo nodig hebt? En wat als het niet lukt om straks als volwassene voor jezelf te kunnen zorgen is er dan een vangnet voor jou? Werken al die nieuwe wetten straks voor je of tegen je gewoon omdat je anders bent? Zo veel vragen zo veel onzekerheden.
Misschien tob ik wel te veel dat kan. Op die momenten kijk ik naar jou, onze kleine dappere man. En dan zie ik een kereltje wat iedere dag weer opnieuw zijn eigen gevecht moet leveren. Iedere dag ga je weer nieuwe drempels over. Ieder moment weet jij op de een of andere manier de moed weer bij elkaar te rapen om toch weer opnieuw te proberen wat eerst niet lukte. Lieve kleine man, met jou 10 jaar heb je al zo veel overwonnen, met jou 10 jaar heb jij al meer lef en getoond dan menig volwassene ooit zal hebben. Je doorzettingsvermogen is ook voor menig volwassene ongekend.
En dan voelen wij ons trots, kijkend naar jou..en dan weten wij dat ook wij het nooit op mogen geven om te zorgen dat jou toekomst ook een mooie toekomst zal zijn. Als ouders zullen we steeds weer voor je knokken, dwars door de bureaucratie heen als het moet. Maar onze grootste wens voor jou is toch wel dat er een tijd komt waarin jij gewoon jij mag zijn.
Dikke knuff
Abonneren op:
Posts (Atom)