Heel wat jaartjes geleden was ik werkzaam op een kind en jeugd afdeling van een ggz instelling. De tijd die ik daar werkte heb ik veel gezien en geleerd. Dit ging soms echt gepaard met dan lach en een traan. Dat werk was niet altijd makkelijk omdat op deze werkplek je vaak te maken had met botsende belangen. Je had als verplegend/pedagogisch team niet alleen te maken met het belang van een kind, ouders en overige gezinsleden maar ook nog eens vaak met het belang van BJZ die ongeveer zeven van de tien keer toch wel de verwijzende instantie was.
Helaas bleek maar wat vaak dat doelen van vooral BJZ onrealistisch gesteld werden en daardoor praktisch onhaalbaar en daar hadden we als team vaak een hele kluif aan. Niet dat de gezinnen die bij ons opgenomen waren makkelijk waren maar als team werkten we liever met kleine doelen die meetbaar, uitvoerbaar en haalbaar waren. Van kleine successen kun je immers leren en daar kon je dan weer uiteindelijk een groot succes van maken.
Ook de tijdsspanne van een half jaar die hadden om we met een gezin flink aan de slag te gaan maakte de druk enorm hoog. Bij sommige gezinnen hadden we echt alleen al een half jaar nodig voor observaties en eventuele onderzoeken die nodig waren namen ook flink wat tijd in beslag. Dit resulteerde er dan ook regelmatig in dat van behandeling tijdens opname amper sprake was geweest omdat je aan het eind van die opname pas inzichtelijk had wat er nu speelde bij zo'n opname.
Nou combineer het punt van onrealistische niet haalbare doelen samen met het feit dat behandeling niet eens echt opgestart kon worden voordat de tijd verstreken was en bam je had een recept voor een UHP aanvraag van BJZ. Iets waar we het vaak als team niet mee eens waren en in zo'n geval probeerden we echt ons beste beentje voor te zetten om zo'n UHP te voorkomen. Helaas lukte dat niet altijd met verdrietige en imo vaak mensonterende taferelen bij ouders en kinderen als gevolg.
Ik wil echter ook opmerken dat er in de tijd dat ik er werkte het twee keer is voorgekomen waar ik en mijn collega's absoluut wel achter een UHP konden staan. En ondanks dat wij daar achter stonden neemt dat niet weg dat het ook in deze situatie's hartverscheurend was om het verdriet van ouders en kind(eren) te zien en te horen. Want wat er ook gaande is binnen een gezin, hoe ernstig een situatie ook is, de ouders hielden van hun kind.
Ik wil jullie de details van een UHP graag besparen er is imo genoeg te vinden op het internet over de hartverscheurende taferelen die dan plaats vinden. Als team probeerden we echter vaak zo goed en kwaad als we konden deze ouders na een UHP bij te staan maar helaas waren de regels zo dat wanneer een kind uit huis geplaatst was de opname dan beëindigd moest worden. Hoe vaak wij hebben gepleit zowel bij BJZ als ook de eigen GGZ instelling om te zorgen dat er opvang en hulp voor de ouders geregeld zou worden na zo'n traumatische ervaring als een UHP we kregen het niet van de grond. En nu tig jaar later moet ik helaas constateren dat er mbt opvang en hulp ter ondersteuning van ouders nog maar bar weinig verandert is.
Nog steeds moeten ouders ondanks dat ze in het beklaagde bankje zitten zelf hun advocaat regelen inclusief de bijbehorende kosten. Nog steeds is er tijdens een UHP geen mogelijkheid om ouders op te vangen en te ondersteunen. Nog steeds gaat het vaak om geknipte en geplakte dossiers die niet op waarheid gecontroleerd worden. Nog steeds hebben rechters geen tijd om het dossier van alle partijen door te nemen en Nog steeds moeten rechters in een te korte tijd een beslissing over een UHP nemen. Nog steeds verschuilt een instantie zoals bijv. een BJZ zich achter de uitspraak van de rechter terwijl ze zelf het verzoek voor een UHP hebben ingediend. Nog steeds vinden ouders vaak geen gehoor voor hun kant van het verhaal.
En dit alles wilde ik even kwijt omdat ook bij mij de beelden die de afgelopen week op het internet verschenen over een UHP heel veel los hebben gemaakt en weer naar boven hebben gehaald. En persoonlijk vind ik het echt onverteerbaar om te merken dat er in al die jaren eigenlijk nog niets maar dan ook niets verandert is als het om een UHP gaat. Ik wil ook duidelijk maken dat dit niet een blog is tegen BJZ maar een blog tegen de manier waarop nog steeds met UHP omgegaan wordt terwijl het een middel is wat de levens van de betrokken gezinnen voorgoed verandert.
Dikke knuff
Essie
PS: BJZ staat voor Bureau Jeugd Zorg. UHP staat voor Uit Huis Plaatsing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten